10 de agosto de 2008

Γαλανή - γαλαζιανή

Permitidme que dedique hoy un pequeño homenaje a Juan Luís Cano de Gomaespuma, que tiene parte de culpa en eso de que me guste tanto la música griega (y a mi padre por hacerme escuchar su programa), ya que en mi más tierna infancia, y estoy hablando de los tiempos en que Gomaespuma tenían su programa en Antena 3 Radio, un día escuche lo siguiente:

Gre… Grecia y las isla del Egeo…
No, no tartamudeo, es que se me ha trabado la lengua:
“Grecia y las islas del Egeo, en VIVA LA GENTE QUE VIAJA”

Seguido de esta, desde entonces inolvidable, canción tradicional



Με κάλεσε μι' αρχόντισσα γαλανή γαλαζιανή
με κάλεσε μι' αρχόντισσα κόρη Καλαματιανή
Να πάω να δειπνήσω μαύρα μάτια να φιλήσω
Με στρώνει στρώσες δώδεκα γαλανή γαλαζιανή
με στρώνει στρώσες δώδεκα κόρη Καλαματιανή
Κι ένα χρυσό παπλώμα

Πέφτ' αγκαλιάζω κούτσουρο -γαλανή γαλαζιανή-
πέφτ' αγκαλιάζω κούτσουρο κόρη Καλαματιανή
πότε να ξημερώσει!

Με κάλεσε και μια φτωχή -γαλανή γαλαζιανή-
με κάλεσε και μια φτωχή κόρη Καλαματιανή
να πάω να δειπνήσω μαύρα μάτια να φιλήσω
Μου στρώνει μια παλιόψαθα -γαλανή γαλαζιανή-
μου στρώνει μια παλιόψαθα -κόρη Καλαματιανή-
κι ένα παλιοπαπλώμα

Πέφτ' αγκαλιάζω μάλαμα -γαλανή γαλαζιανή-
πέφτ' αγκαλιάζω μάλαμα κόρη Καλαματιανή
ποτέ μην ξημερώσει!

Ahora me doy cuenta: ese día sin saberlo me cambió la vida

1 comentario:

ENRIC dijo...

Ελλάδα , amiga, todos soñando con esa parte de mundo. Unos pensando en la música. Unos manchando los platos de tzatziki y buscando resquicios de memoria que te lleven hacia allí. Otros mirando el mar desde la costa y pensando en el Egeo, en Atenas, en Estambul, en la vida y en huir de una vez por todas.
Seguirán sonando las notas, los compases que nos mantienen insomnes y mirando al mar como gabiotas hambrientas.
Un cordial saludo desde esta costa. (Ναι, Yo también gozo con el arte de Ithikon Akmeotaton).