3 de enero de 2009

Regalo de/para José Antonio

Gracias por la oportunidad de acercarme más a esta canción que tenía olvidada.




Είναι πολύ νωρίς
Στίχοι: Διονύσης Καψάλης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη

Μ' ένα συναίσθημα αργό, καθώς τελειώνει
κάτι που άρχισε - δεν ξέρω πόσα χρόνια
κι είναι νωρίς ακόμη νύχτες με τρυζόνια
θα 'ρθουν πολλές, και πάντα η μνήμη θ' αλλοιώνει.

Είναι πολύ νωρίς,
είναι νωρίς ακόμη.

Κλείνω στο χέρι μου μια παιδική παλάμη,
και απαλά μέσα στον ύπνο της ψυχής
με νανουρίζει χαμηλόφωνο ποτάμι.

Είναι πολύ νωρίς,
είναι νωρίς ακόμη.

Μ' ένα συναίσθημα αργό καθώς βραδιάζει.


Es muy temprano

Con un sentimiento lento, mientras acaba
algo que comenzó - no sé hace cuánto años
y es temprano todavía, noches con arrullos
llegarán muchas, y siempre la memoria lo alterará.

Es muy temprano,
es temprano todavía.

Encierro en mi mano la palma de un niño,
y suavemente en el sueño del alma
me canta una nana en voz baja el río.

Es muy temprano,
es temprano todavía.

Con un sentimiento lento mientras anochece.

4 comentarios:

Anónimo dijo...

Muchas gracias por la traducción.
Grigora i ora perase es uno de mis discos favoritos de Eleftheria y no entiendo porqué no se ha publicado fuera de Grecia (al menos en ese caso hay una traducción al inglés).
Me alegra comprobar que las letras de las canciones son tan evocadoras como la música.

El chache dijo...

Me ha gustado la cancion.
Un saludete

Anónimo dijo...

Personalmente hacía muchos años que no escuchaba un disco que llenase tanto mis vacíos y mis emociones. Desde que lo tuve en mis manos su Música forma ya parte del tacto que palpita entre las líneas de mi ser.
Estoy de acuerdo con Jose Antonio ¿por qué no se ha publicado en España o a nivel internacional? Una joya que se queda en ausencia para todos aquellos que no puedan acceder a ella.

Mil besos Marta. Me gusta el cambio de look. Aunque lo importante siempre es lo que nos transmites con tus posts y tu ilusión.

Magisma52 dijo...

Muchas gracias a vosotros por leer este blog que, gracias a vuestros comentarios me animo a seguir manteniéndo. Lo que me motiva es compartir con vosotros las cosas que me gustan, o que me llaman la atención o simplemente sobre las que me apetece escribir. Necesitaba quizá empezar de cero y recuperar la ilusión inicial... y lo he conseguido! Gracias, de nuevo